Pleeggezinnen vangen 94 jonge vluchtelingen uit Oekraïne op
.jpg)
Sinds de start van het conflict in Oekraïne vonden 184 kinderen en jongeren die zonder ouders op de vlucht sloegen, een plek bij een pleeggezin in Vlaanderen. Sommigen keerden intussen terug naar Oekraïne of werden herenigd met hun gezin in België of in een ander Europees land. Voor 94 kinderen blijft de opvang in een pleeggezin nog steeds nodig.
Een jaar al woedt de oorlog in Oekraïne. Heel wat gezinnen sloegen sinds de start van het conflict op de vlucht. "Maar er zijn ook kinderen en jongeren die op eigen houtje naar het buitenland vluchtten, zonder ouders" zegt Niels Heselmans van Opgroeien. "Sommigen onder hen reisden mee met familie of kennissen en konden hier in België bij hen blijven. Maar 184 jonge vluchtelingen strandden in Brussel zonder opvangmogelijkheden en werden via een aangepaste procedure aan een pleeggezin toegewezen. Voor de helft van die kinderen bleek een pleeggezin een tijdelijke tussenstop. De meesten onder hen werden herenigd met hun gezin: in Oekraïne, in België of in een ander Europees land. 94 kinderen rekenen op dit moment nog steeds op de zorg en ondersteuning van hun pleeggezin. Hoe lang dat nog zal duren, blijft onzeker. Dat is niet voor elk kind even eenvoudig."
Trauma
Door pleeggezinnen snel in te schakelen, konden kinderen tot rust komen binnen een gezinsstructuur. Maar er zijn ook lessen te trekken bij de aanpak. "Door de crisissituatie hadden pleeggezinnen bitter weinig informatie bij de start van de opvang" verduidelijkt Heselmans. "En ook voor kinderen of jongeren was het vaak onduidelijk waar ze terechtkwamen. Eens ze al enkele dagen bij hun pleeggezin verbleven, kon de taalbarrière stelselmatig overwonnen worden en kon iedereen elkaar zachtjesaan leren kennen. Daarnaast heb je ook nog het aspect van trauma: niet elk kind of elke jongere heeft de oorlog van dichtbij meegemaakt, maar ook de dreiging die bij zo'n conflict hoort kan al een grote weerslag hebben op kinderen. Om om te gaan met die trauma's, konden pleeggezinnen een beroep doen op gespecialiseerde hulp, onder meer via Solentra."
Perspectief
Voor 94 kinderen blijft het onduidelijk hoe lang ze nog in Vlaanderen zullen blijven. "Ook daar gaat elk kind natuurlijk anders mee om" zegt Heselmans. "We merken dat de tieners die hier werden opgevangen, meestal al redelijk zelfstandig zijn. Ze woonden al alleen in Oekraïne om te studeren of werkten er al naast hun opleiding. Zij zijn vooral gefocust om hier hun studies af te werken. Bij jonge kinderen is het gemis van hun ouders en hun thuis, wel een groter thema. Vlaanderen is stelselmatig deel gaan uitmaken van hun leven: ze hebben Nederlands geleerd en lopen school in Vlaanderen of volgen vanop de Vlaamse schoolbanken de online les uit Oekraïne. Sommige kinderen combineren school hier met online les en huiswerk uit hun thuisland. Maar hoe lang dat nog zal duren, kan niemand hen vertellen."
Niels Heselmans